در مورد لامبورگینی روولوئتو چیزهای بیشتری وجود دارد که فراتر از اعداد و ارقام خیره‌کننده‌ است.

روولوئتو حرکت آغازین لامبورگینی در عرصه خودروهای هیبریدی پلاگین است، جایی که سازندگان سوپرکارها خواه ناخواه خود را در آن می‌یابند. به همین دلیل، این خودرو زمینه‌های جدید مهمی را برای این شرکت ایتالیایی می‌گشاید.

به عنوان جایگزین آونتادور با ویژگی‌های خشن اما دوست‌داشتنی، روولوئتو همچنین به عنوان پرچمدار لامبورگینی برای دهه آینده یا بیشتر خدمت خواهد کرد و رویکردهای گسترده‌تری در طراحی و فناوری را ارائه خواهد داد.

در نهایت، از دیدگاه پویایی، در جاده‌های دنیای واقعی، روولوئتو قول می‌دهد (و مطلقاً نیاز دارد) که روش رفتار لامبورگینی‌های بزرگ V12 با چهارچرخ محرک را بازتعریف کند، زیرا در حالی که آونتادور هیجان‌انگیز بود، جعبه دنده ISR قدرتمند و رفتار گاه بی‌نظم آن باعث شد تا مدتها قبل از پایان فروش در سال 2022 با مدل آلتیمه LP780-4 از سرعت باز بماند.

بنابراین فشار زیادی بر روی این خودرو است، و باید فرض کرد که دوره شکل‌گیری آن نیز چالشی بوده است. مراحل اولیه توسعه توسط مهندس سوپراستار مائوریتسیو رجیانی رهبری می‌شد، اگرچه او به زودی به نظارت بر برنامه هایپرکار LMDh منتقل شد.

وقت آن رسید که پروژه را به اوج برساند و روولوئتو را به جهان معرفی کند، روون مور به عنوان مدیر ارشد فناوری (CTO) منصوب شده بود و از آودی برای دومین دوره حضورش در سانت آگاتا بازگشته بود.

در سطوح پایین‌تر، روولوئتو با سه موتور الکتریکی‌اش همچنین نیازمند استخدام و ادغام مهندسان جدید زیادی در ساختار تحقیق و توسعه شرکت بود. سپس توسعه یک جعبه دنده دوکلاچه هشت سرعته کاملاً جدید برای روولوئتو قرار داشت.

لامبورگینی البته پشتیبانی گروه فولکس‌واگن را از طریق شرکت مادر آودی دارد. مشارکت‌کننده و بهره‌بردار بودن از مالکیت معنوی گسترده مهندسی گروه - خواه در طراحی جعبه دنده دوکلاچه یا فناوری CFRP - پروژه‌ای به بلندپروازی روولوئتو را ممکن می‌سازد.

نه اینکه این همکاری همه چیز را یکنواخت ساده‌تر کند، توجه کنید: برخی در بالاترین سطوح ترجیح می‌دادند از یک موتور V8 توربوی دوقلو استفاده شود (یعنی نسخه حتی جنگنده‌تر موتور در تمرارایو آینده)، به جای اینکه ده‌ها میلیون صرف طراحی یک V12 جدید شود.

خوشبختانه شک‌کنندگان در مورد اهمیت داشتن یک مزیت رقابتی 12 سیلندر در یک مدل پرچمدار لامبورگینی متقاعد شدند. این تصمیم زمانی تأیید شد که سال گذشته شرکت برای اولین بار 10000 خودرو فروخت، و زمان‌های ساخت روولوئتو اکنون تا پایان سال 2026 رزرو شده‌اند.

همچنین توجه داشته باشید که، حتی با قیمتی کمی بیش از 450000 پوند قبل از انتخاب‌های اضافی، روولوئتو اکنون کم‌هزینه‌ترین راه برای داشتن قدرت V12 در سوپرکار تازه‌خط تولید شماست. توقف بعدی قلمرو پاگانی‌ها و محصولات گوردون مورای است.

در حالی که V12 به تاریخ احترام می‌گذارد، در بیشتر جنبه‌های دیگر روولوئتو لحظه‌ای سرنوشت‌ساز برای سازنده‌اش است. ما حتی به آن جایزه بهترین خودروی رویایی در مراسم جایزه‌های اتوکار 2025 را اعطا کردیم.

بنابراین ادامه دهید، همانطور که ما این خودرو را زیر میکروسکوپ آزمایش جاده قرار می‌دهیم، همانطور که برای هر یک از پیشینیان آن انجام داده‌ایم، از کانتاش 5000 کوآترووالووله شروع کرده‌ایم (اتوکار، 7 سپتامبر 1988، قیمت آزمایش شده 65900 پوند).

لامبورگینی روولوئتو

سوپرکار V12 عصر جدید بیانیه‌ای فوق‌العاده از قصد است

خوب
الکتریکی‌سازی را اضافه می‌کند در حالی که موتور قدرتمند V12 را حفظ می‌کند
هندلینگ طبیعی‌تر و مستقیم‌تر از چیزی است که هرگز انتظار دارید
فضای کابین و کاربردی‌بودن تورینگ بهتر از پیشینیانش است

بد
طراحی کمی متعارف با استانداردهای خود لامبورگینی است
به طور قابل توجهی گران‌تر از پیشینیانش که از قبل اصلاً ارزان نبود
هنوز فاقد تعادل و قابلیت تنظیم کامل برخی رقباست

طراحی و استایلینگ

امتیاز: 9

مزایا
طرح‌بندی فنی نوآورانه نسبت قدرت به وزن آونتادور را بهبود می‌بخشد
موتور V12 تعریف‌کننده شخصیت ادامه می‌یابد
توزیع وزن و مرکز ثقل بهبود یافته است

معایب
نزدیک به دو تن در حالت کامل آماده به کار، علیرغم شاسی تخت فیبر کربنی
باتری محرک فشرده برد الکتریکی محدودی ارائه می‌دهد
استایلینگ چشم‌گیر است اما به اندازه‌ای که خودرو شایسته آن است نوآورانه نیست

بیایید با گفتن این شروع کنیم که روولوئتو یک سوپرکار به ویژه ظریف نیست. به سختی می‌توان آن را شوک قرن دانست، و وقتی در نظر بگیرید که این خودرو چقدر سخت‌افزار بیشتر نسبت به پیشینیان آونتادور خود به پل وزن‌کشی حمل می‌کند، درک آن آسان است.

با این حال، در مقایسه با وزن ادعایی 1892 کیلوگرم، وزن 1960 کیلوگرمی خودروی آزمایشی ما ابروهای کمی را بالا برد. نزدیک‌ترین رقیب آن، فراری SF90 استراداله، در سال 2021 ترازوی ما را تنها با 1698 کیلوگرم زیر پا گذاشت، اگرچه این کار را با مزیت داشتن بسته سبک‌وزن Assetto Fiorano به ارزش 39 هزار پوند، و همچنین حمل یک موتور بسیار کوچک‌تر انجام داد. به طور برابر، تعداد موتورهای الکتریکی آن همانند لامبورگینی (سه) بود و باتری محرک لیتیوم‌یون آن تقریباً دو برابر ظرفیت داشت، بنابراین مقایسه معقول است.

وزن روولوئتو در مقایسه با آخرین سوپرکار 1000 اسب‌بخاری‌به‌بالایی که آزمایش کردیم چشمگیرتر به نظر می‌رسد: باگاتی ویرون سوپر اسپورت 1995 کیلوگرمی، آزمایش شده در سال 2011. بیشتر در مورد آن خودروی رکوردشکن در لحظه.

از نظر ابعادی، روولوئتو حدود شش اینچ طول‌تر از آونتادور است، با 79 میلی‌متر اضافی در فاصله بین محورها. همچنین یک یا دو اینچ بلندتر است، نه اینکه وقتی یکی را در زندگی واقعی می‌بینید چیزی جز چسبیدن ساده به آسفالت به نظر برسد. سیلوئت همچنان لامبورگینی مدرن کلاسیک باقی می‌ماند، با ستون‌های A که از بالای طاق‌های چرخ جلو جریان می‌یابند و شکل کلی هندسی و مورب به سمت پایین به بدنه. دو تغییر قابل توجه‌ترین از آونتادور خروجی‌های اگزوز هستند که اکنون بالاتر نشسته‌اند، و این واقعیت که V12 هیچ پوششی ندارد و کاملاً در فضای باز است.

با این، به موتور V12 'جدید' L545 می‌رسیم، با حجم جاروب شده 6.5 لیتری، زاویه 60 درجه و ابعاد یکسان سوراخ سیلندر و کورس با مدل قدیمی L539. رئیس فنی مور اعتراف خواهد کرد که این به ظاهر همان موتور قدیمی با سرسیلندرهای جدید و سیستم ورودی و یک بلوک سبک‌شده است، همه تغییر یافته تا بتواند در خودروی جدید 180 درجه چرخانده شود. اما نسبت تراکم بالاتر به آن اجازه می‌دهد تا 813 اسب بخار در 9250 دور در دقیقه تولید کند و تا 9400 دور در دقیقه به چرخش ادامه دهد، که نوعی سرعت میل‌لنگ است که تنها سری ویژه اسنزا SCV12 قبلاً به آن رسیده بود.

منصفانه، به سختی می‌توان لامبورگینی را به دلیل بازیافت موتور از آونتادور مورد انتقاد قرار داد. آن موتور خود در سال 2011 یک طراحی از پایه بود و یک V12 را جایگزین کرد که، در طراحی اساسی‌اش، تقریباً 50 سال در خدمت بود. قلب روولوئتو هنوز هم با استانداردهای V12 جوان است و حداقل تا سال 2030 در فروش باقی خواهد ماند.

اما چرا به سمت دیگر برگشته است؟ زیرا محور جلو اکنون توسط یک جفت موتور محوری-فلوکس 19 کیلوگرمی، 148 اسب‌بخاری هدایت می‌شود، که نیرو را از یک باتری محرک 3.8 کیلووات‌ساعتی می‌گیرند که در ستون فقرات خودرو زندگی می‌کند و واقعاً تونل انتقال را پر می‌کند. (به همین دلیل هیچ فضای ذخیره‌ای در مرکز کابین وجود ندارد.)

موتور V12، که تقریباً از نظر فیزیکی به دیواره عقب می‌چسبد، اکنون تنها محور عقب را هدایت می‌کند، شفت خروجی آن به سمت دم خودرو رو به است. بخش موتور درایوترین خالص محور عقب است، به طور خلاصه. و بدون یک محور محرک که در زیر آن اجرا شود، البته، V12 می‌تواند در شاسی مونوفوسلاژ جدید پایین‌تر بنشیند، که زیرشاسی جلوی آن اکنون از فیبر کربن 'فورج' شده اختصاصی لامبورگینی ساخته شده است، که 9 کیلوگرم در مقایسه با آلومینیومی آونتادور صرفه‌جویی می‌کند.

استفاده از یک ساختار مخروطی جلوی فیبر کربنی به گفته لامبورگینی یک اولین در جهان است. خودرو همچنین البته یک مونوکوک مرکزی کاملاً کامپوزیتی دارد، و کل ساختار 25% از نظر پیچشی سفت‌تر از آونتادور است، و همچنین 10% سبک‌تر، با وزن 188 کیلوگرم.

انتقال دوکلاچه کاملاً جدید سبک‌تر از انتقال در هوراکان اخیراً بازنشسته شده است (علیرغم یک نسبت کمتر آن خودرو) اما، با وزن 193 کیلوگرم، هنوز هم بیش از دو برابر انتقال دستی اتوماتیک در آونتادور وزن دارد. ما اکنون می‌توانیم به شما بگوییم که جریمه وزن برای کیفیت تعویض دنده و قابلیت رانندگی عمومی، بارها ارزش دارد.

یک سومین موتور-ژنراتور در جعبه دنده ادغام شده است (به 'تمرکز فنی'، سمت راست مراجعه کنید) و توان اوج سیستم برای کل قدرت‌دهی به یک رقم بزرگ 1001 اسب بخار می‌رسد. از این مقدار، 813 اسب بخار از موتور V12 می‌آید، بنابراین حتی بدون کمک هیبریدی، روولوئتو قدرتمندترین خودروی جاده‌ای لامبورگینی در تاریخ بوده است.

علیرغم تمام تغییرات کتاب قوانین، توزیع وزن روولوئتو به طور قابل توجهی مشابه آونتادور است. کمی به 44:56 جلو به عقب بهبود می‌یابد. (لامبورگینی آونتادور SVJ توزیع 43:57 روی ترازو داشت وقتی در سال 2019 آن را وزن کردیم.)

از نظر تعلیق، تنها تغییر قابل توجه این است که تنظیمات فنر و کمک‌فنر pushrod گران‌بهای آونتادور، که به راحتی در عقب از طریق پوشش موتور قابل مشاهده بود، دیگر وجود ندارد. روولوئتو از کمک‌فنرهای معمولی استرات و مغناطیئولوژیکال استفاده می‌کند.

در جزئیات: الکتریکی‌سازی و یک جعبه دنده جدید

فکر می‌کنید روولوئتو تا حد زیادی همانند پیشینیانش، آونتادور، از نظر طرح‌بندی باشد. بالاخره، هر دو خودرو اندازه مشابهی دارند، با سیلوئت‌های مشابه، و موتور با همان ظرفیت دارند و آن را تقریباً در همان مکان قرار می‌دهند.

اما واقعیت این است که آنها جانوران متفاوتی هستند. جایی که جعبه دنده مرتب شده طولی آونتادور در جلوی V12 نشسته بود، به آن اجازه می‌داد یک شفت خروجی به محور جلو و یک کوپلینگ سبک Haldex تغذیه کند، موتور در روولوئتو 180 درجه چرخانده شده و به یک جعبه دنده تنظیم شده عرضی متصل شده است که در پشت آن قرار دارد.

این یک ترتیب T شکل است، با باتری محرک لیتیوم‌یون که سپس در امتداد ستون فقرات خودرو جایی که جعبه دنده و محور گاردان در آونتادور قرار می‌گرفتند، اجرا می‌شود. (در روولوئتو، محور جلو توسط موتورها هدایت می‌شود.) همچنین توجه داشته باشید که طرح‌بندی جعبه دنده عرضی نه تنها جرم خودرو را بین محورها بهتر متمرکز می‌کند، بلکه فضایی بین پشت محفظه جعبه دنده و سپر ضربه عقب باقی می‌گذارد تا پره‌های دیفیوزر روولوئتو زودتر شروع شوند.

ترتیب موتور الکتریکی عقب خود نیز غیرمعمول است. برای SF90 استراداله، فراری انتخاب کرد که از یک تنظیمات 'P1' استفاده کند، با موتور محکم در ساندویچ بین موتور V8 و جعبه دنده طولی خودرو. لامبورگینی در عوض یک تنظیمات P2/P3 را انتخاب کرده است، با موتور الکتریکی که در بالای جعبه دنده قرار می‌گیرد و بر روی یکی از شفت‌ها عمل می‌کند.

این باعث فشرده‌تر شدن درایوترین می‌شود، و موتور می‌تواند مستقل از چرخ‌ها به موتور V12 متصل شود، به آن اجازه می‌دهد یا قدرت موتور را افزایش دهد یا توسط موتور هدایت شود، الکتریسیته تولید کند تا باتری را به سرعت شارژ کند و موتورهای محور جلو را هدایت کند. به این ترتیب، اگر موتور عقب از V12 جدا شود اما چرخ‌ها را هدایت کند (از طریق جعبه دنده)، روولوئتو به یک EV چهارچرخ محرک تبدیل می‌شود.

فضای داخلی

امتیاز: 8

مزایا
فضای سر و فضای پا بیشتر از آونتادور
محور جلوی الکتریکی مقداری فضای چمدان باقی می‌گذارد
صفحات نمایش ابزار دیجیتال به طور هوشمندانه‌ای قابل پیکربندی هستند
حس کیفیت ساخت و کیفیت مواد فراوان است

معایب
کابین هنوز برای رانندگان قدبلندتر که کلاه ایمنی می‌پوشند بسیار تنگ است
سیستم اطلاعات و سرگرمی هنوز تا حدی دست و پا گیر است

کشیدن یکی از درهای پروانه‌ای بسیار بزرگ روولوئتو و افتادن در کابین آنچه تصاویر انتشار نشان دادند را تأیید می‌کند: از نظر کیفیت مواد و تناسب و پایان، این تاکنون چشم‌گیرترین لامبورگینی است.

با توجه به ارتباط آودی، و اشتراک تخصص، به سختی تعجب‌آور است که وقتی به ساخت می‌رسد چیزی آلمانی در مورد این مکان وجود دارد. نحوه تقاطع چرم، فیبر کربن و پلاستیک‌های با کیفیت بالا بی‌نظیر است، و حضور دکمه‌ها و دستگیره‌های واقعی روی فرمان راه حلی به مراتب براق‌تر از کنترل‌های لمسی روی یک SF90 استراداله است وقتی به قابلیت استفاده می‌رسد.

لامبورگینی همچنین یک اینچ فضای سر اضافی برای مشتریان V12 خود در اینجا ایجاد کرده است، و همچنین مقداری فضای پا. تنظیمات قابل دسترسی ستون فرمان را به طور شگفت‌آوری سخاوتمندانه در نظر بگیرید و برای 95 درصد رانندگان سخت نخواهد بود که یک موقعیت راحت و مستقیم پیدا کنند، اگر نه موقعیتی کاملاً طبیعی و آسان برای پیدا کردن مانند آنچه در یک پورشه یا مکلارن GT می‌گیرید.

مهندسان و طراحان سزاوار قدردانی هستند برای اطمینان از اینکه یک 'frunk' به اندازه کافی بزرگ وجود دارد علیرغم حضور دو موتور الکتریکی در دماغه. فراری با SF90 به این دست نیافت و این واقعاً جذابیت دنیای واقعی آن خودرو را به طور قابل توجهی کاهش می‌دهد. ممکن است فقط بتوانید یک جفت کیسه نرم را در عرشه باریک پشت صندلی‌ها جای دهید، اگرچه ما آن را عمدتاً مفید برای گذاشتن کت‌ها به پهلو یافتیم. به طور برابر، فضای ذخیره‌سازی وسایل متفرقه به اندازه همیشه ضعیف است. عرشه جدید با پوشش لاستیکی زیر صفحه مرکزی مفید است، اما هیچ محفظه یا کارت در یا تور مناسبی وجود ندارد.

دید نسبت به آونتادور بهبود یافته است، نه تنها به لطف پنجره عقب گسترده‌تر، منظره به عقب از طریق آن توسط پوشش اطراف V12 محدود می‌شود، اما همچنان حسی ایجاد می‌کند که می‌توانید ببینید چه چیزی در اطراف شما اتفاق می‌افتد. در آونتادور، هر چیزی پشت سر شما عمدتاً حدس و گمان بود. دید به جلو خوب است، همانطور که انتظار دارید با یک شیشه جلو به اندازه یک میز بیلیارد، به علاوه پنجره‌های ربع.

در مقایسه با آونتادور، همچنین فناوری صفحه نمایش لمسی دیجیتال قابل توجهی برای درک وجود دارد: یک صفحه نمایش لمسی مرکزی، به علاوه یک صفحه در جلوی مسافر، با اندازه‌گیرهای دیجیتال (نیروی g، فشار لاستیک و غیره) آماده برای 'انتقال' از یک صفحه به صفحه دیگر و سپس به محفظه تمام دیجیتال راننده با حرکات لمسی و کشویی آسان.

ادغام فناوری اطلاعات و سرگرمی به عملکرد کاملاً متصل مبتنی بر برنامه از طریق تلفن هوشمند شما و تشخیص صدای آمازون الکسا کاملاً یکپارچه گسترش می‌یابد، اگرچه می‌شنویم که تاخیرهایی در راه‌اندازی روی خودروهای مشتری وجود دارد.

ناامیدی‌های ذخیره‌سازی کنار، آنچه برجسته می‌شود این است که این مکان چقدر مهمان‌نواز است. لامبورگینی ترکیب لوکس و مسابقه‌ای را بسیار هوشمندانه قضاوت کرده است، و از شرکتی که زمانی مشهور برای ساخت خودرو و سپس جا دادن راننده به عنوان فکر بعدی بود، این کابین به اندازه معقولی از یک سوپرکار V12 با 1000 اسب بخار آسان‌گیر و دعوت‌کننده است. پیشرفت.

پیشرفت بیشتر؟ روولوئتو دو جا لیوانی دارد. آنها از پشت یک پنل مخفی در سمت مسافر به کار می‌افتند. آشنا به نظر می‌رسد؟ سیستم قدیمی پورشه است (کاملاً مفید و هوشمندانه اما در تجربه ما ضعیف میرا شده؛ یک موج در جاده قهوه شما را می‌ریزد).

در صندوق جلو

روولوئتو اولین خودروی تولیدی است که از فیبر کربن برای ساختار کامل جلویی استفاده می‌کند. بعید است که این باعث ارزان‌تر شدن ادعاهای بیمه در صورت برخورد شود، اما تعجب نمی‌کنیم اگر فضای کمی بیشتر در 'frunk' ایجاد کند.

علیرغم نیاز به بسته‌بندی یک موتور الکتریکی روی هر چرخ، 112 لیتر ظرفیت وجود دارد. این افزایش دو لیتری نسبت به آونتادور است، و به طور قابل توجهی بیشتر از 74 لیتری که یک SF90 مدیریت می‌کند. این همچنان یک فضای تنگ است، اگرچه، حتی اگر جعبه کابل بزرگ را پشت سر بگذارید. فقط کیسه‌های نرم.

موتورها و عملکرد

امتیاز: 10

مزایا
کاملاً به سادگی سریع‌ترین سوپرکاری که تاکنون آزمایش کرده‌ایم
پاسخ درخشان با محدوده 9400 دور در دقیقه با یک جعبه دنده عالی
سوپرکارها چندان چشمگیرتر از این برای گوش نمی‌آیند

معایب
حالت‌های رانندگی زیادی وجود دارد که باید درک کنید

روولوئتو دکمه استارت محافظت شده با ماشه پیشینیان خود را تکرار می‌کند، اما این بار فشار دادن آن کاملاً تأثیر یکسانی نخواهد داشت. خودرو در حالت Citta (EV) خود شروع می‌کند، و شما با سکوت نزدیک از خط شروع می‌روید.

اگر هیچ کاری نکنید، خودرو باتری خود را پس از پنج یا شش مایل خالی می‌کند، زمانی که یک هشدار روی صفحه نمایش ظاهر می‌شود: 'V12 به زودی شروع می‌شود'.

شما، البته، می‌توانید بخش موتور درایوترین را در هر زمان با چرخاندن چرخان حالت سمت چپ روی فرمان (چرخان قرمز) به Strada، Sport یا Corsa زنده کنید، و رسیدن غرش توخالی V12 هرگز کمتر از یک رویداد نیست. این کار را انجام دهید، مثلاً، در حالی که از یک روستا خارج می‌شوید و روولوئتو احساس یک نمونه اولیه ورزشی هیبریدی سطح بالا را می‌دهد که پیست را ترک می‌کند: ویز-ویز-ویز-بوم!

در حالی که چرخان سمت چپ مراقب حالت رانندگی گسترده‌تر است، چرخان خواهر آن در سمت راست فرمان کنترل مستقیم بر رفتار هیبریدی به شما می‌دهد. می‌توانید قدرت‌دهی را در حالت هیبریدی به دستگاه‌های خودش رها کنید، یا باتری را از طریق موتور شارژ اجباری کنید، یا عملکرد را انتخاب کنید.

بهترین بهره‌گیری از روولوئتو از یک شروع آغازین به معنای انتخاب ترکیبی از Corsa و Performance است، و اطمینان از اینکه باتری حداقل 90% پر است. سپس باید روی آیکن پرچم شطرنجی داخل چرخان حالت کلیک کنید، در این نقطه تجارت مانند همیشه است: پا روی ترمز، افزایش دور در دقیقه، آماده کردن قفسه سینه، رها کردن ترمز.

فرار اولیه روولوئتو به شدت تمیز است. یک لرزش از لاستیک ساینده وقتی دنده دوم به خانه می‌رسد شاید انتظار رود، حتی با لاستیک‌های 355 مقطع کامیون در عقب، اما پس از آن؟ این نمایشی از نیروی شتاب دهنده بی‌درز و مخرب است که از هر سوپرکار دیگری که این مجله تجهیزات زمان‌گیری را به آن وصل کرده است فراتر می‌رود. کلاه، لامبو.

برای رسیدن به 60 مایل در ساعت روولوئتو تنها به 2.48 ثانیه نیاز دارد، با رسیدن 100 مایل در ساعت در 4.8 ثانیه و 150 مایل در ساعت در 10 ثانیه دقیق. تا 100 مایل در ساعت، فراری SF90 استراداله لامبورگینی را تا دهم مطابقت می‌دهد (هر دو از باگاتی ویرون سوپر اسپورت سریع‌تر شتاب می‌گیرند). با این حال، بالای 100 مایل در ساعت روولوئتو واقعاً شروع به انعطاف می‌کند، تقریباً تنها یک ثانیه برای ارسال افزایش‌های 10 مایل در ساعت تا حدود 160 مایل در ساعت طول می‌کشد. بیش از یک کیلومتر ایستاده، روولوئتو در سوابق آزمایش جاده ما هیچ همتایی ندارد.

اینکه در حین انجام این کار چنان روحیه و عصبانی به نظر می‌رسد برای بسیاری از مالکان دلیل کافی برای خرید یکی به جای جایگزین‌های غیر V12 خواهد بود. آنها همچنین با یک جعبه دنده دوکلاچه درمان می‌شوند که، در حالی که کاملاً سریع‌ترین تجربه ما نیست، بیش از کافی است و به طور کامل جعبه دنده قدیمی ISR را از نظر کارایی شکست می‌دهد.

آنچه با شما باقی می‌ماند این است که روولوئتو چگونه به طور تصادفی سرعت پوچ خود را می‌پوشد. این کاملاً یک خودروی بزرگ است، که تمایل دارد حس سرعت را کاهش دهد، و وسعت V12 همراه با کیفیت تعویض دنده‌ها میزان سرعت در حال انباشته شدن را پنهان می‌کند. کمی ترسناک است.

همانطور که دسترسی محض آن است. V12 تیز و سریع‌چرخ با گشتاور فوری-پر کردن محور جلوی الکتریکی ترکیب می‌شود تا شتابی به دست آورد که به اندازه‌ای قوی است که چشمگیر است. روولوئتو در یک لحظه 'روشن' است - و عملکرد فقط ادامه می‌یابد.

به طور حیاتی، V12 همچنان جاذبه و قدرت اولیه غالب، بی‌امان خودرو باقی می‌ماند. ادغام قطعات الکتریکی واقعاً بسیار مؤثر است و صحنه خطی موتور را با تزریق‌های غیرطبیعی گشتاور و مانند آن به هم نمی‌ریزد. تنها اگر حالت دستی را انتخاب کنید، دو بار دنده را بالا ببرید و دریچه گاز را سنجاق کنید، وحدت قدرت الکتریکی و بنزینی کمی لایه‌برداری می‌کند.

روولوئتو به لطف کالیپرهای 10 پیستونی و دیسک‌های سرامیکی متوقف می‌شود، و در کلاس خود نادر است که سیستم قابلیت احیاکنندگی دارد. (SF90 به طور مشخص ندارد.) احساس پدال با این حال به خوبی تعریف شده و رضایت‌بخش محکم است، با هیچ یک از حس بیش از حد کمکی‌شده در هوراکان. می‌تواند از سرعت‌های کم بهتر متوقف شود، توجه کنید.

یادداشت‌های پیست

موفقیت تجاری ویژه‌های روز پیست مانند آونتادور SVJ تقریباً ظهور آینده یک مشتق مشابه از روولوئتو را تضمین می‌کند، اما توانایی خودروی استاندارد نباید دست کم گرفته شود. و در حالی که بعید است بسیاری از این لامبوهای بزرگ را در روز پیست مورد علاقه خود در میان پورشه‌های RS ببینید، خودرو هندل می‌کند و در برابر ضربات روی پیست پژمرده نمی‌شود.

هر کسی که (یا بهتر بگوییم با) یک آونتادور رانده باشد راه‌های مختلفی را که روولوئتو چیزها را بدون مشکل زیادی بهبود بخشیده است تشخیص خواهد داد. ترکیب فرمان عقب و یک قفس ثابت-نسبت مستقیم‌تر از فرمان فعال-نسبت قدیمی است وقتی به ترکیب ثبات و چابکی می‌رسد. سپس کار ترکیبی، چشمگیر موتورهای الکتریکی و ESP قرار دارد.

اول، موتورها با هم کار می‌کنند تا نیروی ترمز را از پهلو به پهلو و جلو به عقب جابجا کنند تا خودرو را هنگام کاهش سرعت قبل از ورود به پیچ بهتر تثبیت کنند. واقعیت این است که آنها می‌توانند کاری را انجام دهند که کالیپرها و دیسک‌ها نمی‌توانند. سپس فرمان عقب پیشتازی می‌کند تا تقریباً دو تن جرم را به عقب بیندازد و شاسی را روی یک دریچه گاز دنباله‌دار در حالی که برای قله پیچ می‌پیچید بچرخاند.

سپس، در خروج، همانطور که V12 به محور عقب ضربه می‌زند، بردار گشتاور نامتقارن روی محور جلو لاستیک بیرونی را متعادل می‌کند، که کمک می‌کند شما روی خط بمانید. اثر این سیستم‌های شاسی به طور معجزه‌آسایی خطی است، و هیچ ناسازگاری عجیبی در وزن فرمان یا تعادل خودرو وجود ندارد. این به سادگی بسیار مؤثر است.

با این حال، برای راندن یکی از اینها با حداکثر سرعت، به تمرکز کامل نیاز دارد، به ویژه با سیستم‌های ثبات سنتی خاموش. مقداری انحراف مچ در مکان‌های سریع‌تپش قلب خواهد گرفت و شما باید مراقب وزن باشید، با توجه به اینکه به طور معمول 10% سرعت بیشتر از حتی یک مکلارن 750S به پیچ‌ها وارد می‌کنید. کمی یک حیوان خشن سبک Group C است، اما یک دوستانه، مطمئناً.

سواری و هندلینگ

امتیاز: 9

مزایا
برخی از سیستم‌های شاسی بسیار پیچیده را ادغام می‌کند تا ساده به نظر برسند
هنوز هم می‌تواند مانند یک لامبوی بزرگ قدیمی، پویا و بیانگر احساس شود وقتی می‌خواهید
ارتقای کلی در دقت و اشتیاق در مقایسه با پیشینیان

معایب
هنوز بسیار عریض و کمی سنگین‌تر از ایده‌آل است
انتخاب لاستیک مهم است؛ اندازه ریم بزرگتر را با دقت انتخاب کنید

روولوئتو بسیار بیشتر شبیه یک هوراکان تکنیکا بسیار بزرگ شده احساس می‌شود تا یک تکامل حتی سریع‌تر، حتی از نظر فیزیکی تحمیل‌کننده‌تر از آونتادور - و این، بیشتر از عملکرد پیشی‌گیرنده از ویرون، داستان اصلی واقعی در اینجا است.

لامبوهای هیولا هرگز با این سطح از دقت فرمان، یا مهارت میراگر، یا این حس که هر دو محور در چنین هماهنگی کار می‌کنند نیامده‌اند. هر کسی که یک آونتادور رانده باشد روولوئتو را به طور شوکه‌کننده‌ای منسجم و مطیع در جاده خواهد یافت.

یک تغییر اصلی حذف نسبت فرمان 'فعال' است. فرمان روولوئتو ثابت است (نسبت، به طور کلی، همچنین کمی سریع‌تر است)، اگرچه البته اکنون فرمان محور عقب وجود دارد تا به تغییرات جهت نیش بیشتر یا ثبات دهد، همانطور که موقعیت تقاضا می‌کند. این سیستمی نیست که هرگز زیاد از آن آگاه باشید، حتی در پیچ‌های کم سرعت، جایی که سیستم‌های کم‌تخصص‌تر منحنی عجیبی ایجاد می‌کنند.

همچنین شاسی سفت‌تر وجود دارد، که مطمئناً کمک می‌کند روولوئتو 'به عنوان یکی' احساس شود وقتی شروع به هدایت فرمان باریک-ریم فوق‌العاده از این طریق و آن طریق می‌کنید. حرکت به یک ترتیب فنر و کمک‌فنر معمولی همچنین به نظر می‌رسد که هر تمایلی به ترام‌لاینینگ را تا حد زیادی ریشه‌کن کرده است، و میراگر به طور قابل توجهی نرم‌تر است اما حرکات بدنه سفر کوتاه‌تری دارند (تعادل بیشتر، کف‌زدن کمتر).

لامبورگینی V12 مدرن شده است، اساساً، و این به معنای آن است که شما واقعاً می‌توانید در تجربه رانندگی در جاده‌های بریتانیا غرق شوید، اگرچه هنوز با مراقبت از عرض خود.

رضایت زیادی نیز از انجام این کار به دست می‌آید. یک روولوئتو به اندازه یک مکلارن 750S یا یک SF90 استراداله ورزشکار نیست، اما در یک بخش جاده B روان چابک و شکل‌پذیر است. همچنین اغلب بیشتر از آونتادور RWD احساس می‌شود، و در رطوبت واقعاً می‌توانید لذت ببرید: دریچه گاز را فشار دهید تا فرمان خود را از طریق یک پیچ سریع دنده سوم باز کنید. آن را در قدیمی‌تر امتحان کنید...

در نهایت، شاسی روولوئتو در سطح دقیقاً همان دستکاری‌پذیری خودروهای بالا نیست، اما نزدیک‌تر از چیزی است که هر یک از ما انتظار داشتیم، و در چارچوب چنین قدرت‌دهی شگفت‌انگیزی، قطعاً بیش از اندازه کافی خوب است. زمینه‌ای قابل اعتماد، به طور مناسبی ارتباط‌برانگیز فراهم می‌کند که در آن با اعتماد به نفس V12 را مستقر کنید. هر چیزی فراتر از آن - و برخی استعداد واقعی در اینجا وجود دارد - یک پاداش است.

انتخاب لاستیک درست را انجام دهید، توجه کنید. حالا که چند روولوئتو را در بریتانیا رانده‌ایم، ما آنهایی را روی چرخ‌های استاندارد کوچک‌تر 20/21 اینچی ترجیح می‌دهیم. چرخ‌های بزرگتر نیاز دارند که لاستیک‌های ران-فلت بپوشید و لبه‌ای به کیفیت سواری معرفی می‌کنند. آنها همچنین همان 'احساس' را ندارند.

به طور کلی، کیفیت سواری خوب است. در هر نقطه، و در هر حالتی، می‌توانید یک چرخان را بچرخانید که میراگرها را در نرم‌ترین تنظیم قرار می‌دهد، اگرچه همیشه لازم نیست این کار را انجام دهید. این به آن انسجام برمی‌گردد، شاسی روولوئتو شیرین کار می‌کند مهم نیست چه چیزی می‌آید.

تمام آنچه باقی مانده است این است که، آهای پسر، یادتان باشد مراقب صفحه‌ها باشید. توانایی روولوئتو در به دست آوردن سرعت در هر جاده‌ای فوق‌العاده است.

MPG و هزینه‌های جاری

امتیاز: 8

مزایا
افزایش قیمت نسبت به آونتادور با توجه به تغییر گام در توانایی منطقی است
سرعت هایپرکار واقعی برای پول

معایب
از رقیب اصلی خود، SF90 گران‌تر است
برد EV اسمی است، اگر مهم باشد

وقتی آونتادور در سال 2022 در ترم آلتیمه LP 780-4 از فروش خارج شد، هزینه‌اش کمی زیر 345 هزار پوند بود. نقطه ورود برای روولوئتو مبلغی شش رقمی فراتر از آن است، اما میزان برتری خودروی جدید به گونه‌ای است که به سختی می‌توان لامبورگینی را به دلیل اعمال چنین حق بیمه‌ای مورد انتقاد قرار داد.

در همین حال، یک SF90 استراداله از 380 هزار پوند شروع می‌شود و والهالای آینده استون مارتین نزدیک به دو برابر آن خواهد بود، بنابراین لامبورگینی گران اما نسبتاً قیمت‌گذاری شده است. یا می‌توانید از منظری دیگر به آن نگاه کنید: در اینجا یک سوپرکار همه‌کاره، از یک برند بزرگ، افسانه‌ای است که از باگاتی ویرون سوپر اسپورت پیشی می‌گیرد - خودرویی که حتی در سال 2011 2 میلیون پوند هزینه داشت.

برای 452,040 پوند شما، روولوئتو با گارانتی سه ساله و پنج سرویس اول شامل می‌آید، به علاوه گارانتی باتری هشت ساله. لامبورگینی می‌گوید سفارش‌ها تا سه‌ماهه چهارم 2026 گرفته شده‌اند، اما با نمایندگی‌های بریتانیایی صحبت کنید و ممکن است بتوانید یک روولوئتو در حدود 18 ماه دریافت کنید. تولید محدود نیست.

از نظر استفاده روزمره، انتظار شش مایل برد EV را داشته باشید. کافی برای یک خروج ظریف - اگر یکی بخواهید.

برای تجربه رانندگی با چنین سوپرکارهای پیشرفته‌ای، خدمات تخصصی اجاره خودروهای لوکس می‌تواند گزینه مناسبی باشد. در کیان تندر کیش، مجموعه‌ای از خودروهای اسپورت و سوپرکار برای علاقه‌مندان فراهم شده است. اگر به دنبال بررسی مقایسه‌ای بین مدل‌های مختلف سوپرکار هستید، وبلاگ تخصصی خودرو کیان تندر کیش می‌تواند اطلاعات مفیدی ارائه دهد. همچنین برای مشاوره در انتخاب خودروی مناسب برای شرایط جاده‌ای ایران، کارشناسان مرکز خدمات کیان تندر کیش آماده پاسخگویی به سوالات شما هستند.