در عقب خودرو نوشته شده «فولکس واگن تی راک»، اما یکی از مهندسان آن را «خودروی ضد دیس» نامیده است.

سال های تحت رهبری هربرت دیس خوشایندترین دوره برای فولکس واگن نبود. شرکت در حال عبور از طوفان دیزل گیت و تطبیق با الکتریکی سازی بود. در این فرآیند، فداکاری هایی لازم بود، و نتایج آن مشکلات نرم افزاری و پلاستیک های نامرغوب در نسل هشتم گلف و آی دی ۳ بود. اکنون توماس شفر مدیرعامل است، وضعیت برای فولکس واگن بهتر شده و دوباره زمان و مهم تر از آن بودجه برای ظرافت ها وجود دارد.

تی راک به سرعت به بخشی از مبلمان ولفسبورگ تبدیل شده، اما值得 یادآوری است که واقعاً مدت زیادی نیست که وجود دارد. در حالی که تیگوان اکنون در نسل سوم خود است، تی راک اصلی تنها در سال ۲۰۱۷ معرفی شد. زیرا تیگوان از نقش اولیه خود به عنوان گل بلندتر رشد کرده بود، تی راک برای پر کردن آن شکاف ایجاد شد - با موفقیت زیاد، باید گفت. آن با طیف گسترده ای از موتورها و هندلینگ شگفت انگیز بازیگوش ما را مجذوب کرد و به امتیاز ۴.۵ ستاره رسید و در نهایت بیش از دو میلیون دستگاه فروخته شد.

فولکس واگن تی راک

دنیا را به آتش نمی کشد اما همه چیز را نسبتاً خوب انجام می دهد. نسخه های قدرتمندتر ممکن است جذابیت رانندگی بیشتری اضافه کنند

خوب: قابلیت استفاده و سیستم اطلاع رسانی، کیفیت داخلی، قابلیت رانندگی

بد: نسخه های هیبرید ملایم اولیه کمی قدرت کم دارند، رانندگی نسبتاً معمولی

طراحی و استایل

مزایا: برخی نشانه های طراحی قابل شناسایی تی راک، طیف گسترده ای از موتورها در آینده

معایب: کمی کمتر متمایز از مدل قدیمی

در حالی که مدل اصلی یک گل بلند با داخلی جازآپ شده پولو بود، تی راک جدید استخوان های nobler دارد. آن از جدیدترین ابزارهای MQB Evo از تیگوان، اسکودا کودیاک و غیره استفاده می کند. این یعنی بزرگتر از قبل است، با ۱۲۲ میلی متر طول بیشتر. بخشی از آن در فاصله محورها است، اما بخش بزرگی در overhangها، که برای اینکه خودرو هنوز پنج ستاره از Euro NCAP بگیرد (هرچند هنوز رسماً تست نشده) باید رشد می کرد.

عرض بدنه فقط ۹ میلی متر بیشتر است، اما مسیر جلو ۳۰ میلی متر عریض تر برای stance purposefulتر و turn-in بهتر. تعلیق همیشه با struts مک فرسون در جلو و multi-link در عقب، حتی در نسخه های پایه. مانند قبل، دمپرهای تطبیقی گزینه ای است، که در این بخش بازار غیرمعمول است. ترکیب جدیدی برای بوشینگ های مختلف شاسی گفته می شود که ضربه های عمودی را کاهش می دهد، بدون compromise در سفتی جانبی.

ستون C شکل چوب هاکی و خط شانه مدل اصلی تی راک را مشخص می کرد و برای نسل دوم بازمی گردد

برای شروع، lineup پیشرانه بسیار آشنا است، با تنها دو نسخه از موتور ۱.۵ eTSI چهار سیلندر هیبرید ملایم توربو بنزینی: ۱۱۴ اسب بخار یا ۱۴۸ اسب بخار. هر دو با گیربکس اتوماتیک دوکلاچه هفت سرعته و دیفرانسیل جلو عرضه می شوند.

با این حال، بیشتر در راه است. موتور قابل اعتماد «EA888» ۲.۰ لیتری چهار سیلندر با کمک الکتریکی ملایم و یا ۲۰۱ اسب بخار یا ۳۲۹ اسب بخار در تی راک آر بازمی گردد. سال آینده جفتی از هیبریدهای کامل وجود خواهد داشت؛ تاکنون فولکس واگن فقط می گوید که ۱۳۴ اسب بخار و ۱۶۸ اسب بخار خواهند داشت، اما شایعه این است که این سیستم به سبک هوندا با استفاده از موتور ۱.۵ TSI خواهد بود. حتی اگر پلتفرم اجازه دهد، هیبریدهای پلاگین برنامه ریزی نشده اند، زیرا فولکس واگن تقاضای کافی انتظار ندارد.

برای اطلاعات بیشتر در مورد خودروهای کراس اوور، به صفحه کراس اوورهای اجاره ای مراجعه کنید.

داخلی

مزایا: افزایش کیفیت ادراکی نسبت به دیگر فولکس واگن های اخیر، سیستم اطلاع رسانی و UI، راحتی صندلی های ارتقا یافته

معایب: نوار لمسی هنوز اینجا است

حتی بیشتر از شاسی، یک exorcism دیس در کابین انجام شده است. حتی اگر تی راک زیر تیگوان قرار گیرد، احساس premiumتری دارد. دستگیره های درب جدید وجود دارد، که به جای بیرون کشیدن، بالا می کشید، و مواد احساس upgrade می دهند، شامل تقریباً هیچ پلاستیک gloss-black. نوار نقره ای اطراف داشبورد و پارچه بافتنی به سبک مینی روی داشبورد کمی علاقه بصری اضافه می کنند، و در نسخه های بالاتر قطعات چرم مصنوعی سوراخ دار روی درها که نور محیطی را عبور می دهند - لمسی neat.

نوار لمسی بسیار مورد انتقاد دوباره ظاهر می شود، اما من مشکلی ندارم. روشن می شود، بخش قرمز را برای گرم تر کردن هوا ضربه می زنید، بخش آبی برای سردتر - به علاوه با یک knob چرخشی چندمنظوره برای حجم و حالت های رانندگی همراه است. همه چیز نسبتاً intuitive است، اگر کاملاً به اندازه آرایه دکمه های کامل تر تی راک اصلی خوب نباشد.

مواد soft-touch و matte فراوان احساس کیفیت را که مشخصه فولکس واگن های قدیمی بود احیا می کنند.

مانند معمول فولکس واگن اما غیرمعمول برای کلاس، آرایه گسترده ای از گزینه های صندلی وجود دارد. پایه ها کمی حمایت ران کم دارند اما حمایت کمری قابل تنظیم دارند؛ ارتقا یافته ها فوق العاده هستند.

فضای زانو برای من، با قد ۶ فوت ۲ اینچ بلندپا، پشت موقعیت رانندگی ام کافی است، و زاویه صندلی عقب کاملاً راحت است. با ۴۷۵ لیتر و فضای اضافی زیر کف، صندوق عقب اندازه خوبی برای کراس اوور کامپکت دارد.

سیستم اطلاع رسانی معامله معمول فولکس واگن است. صفحه لمسی بزرگتر و distractingتر از لازم است، اما layout منو بسیار configurable است، نسبتاً سریع پاسخ می دهد، بیشتر عملکردهای اصلی فقط یک ضربه دور هستند و mirroring بی سیم تلفن وجود دارد.

در سایت کیان تندر کیش می توانید گزینه های لوکس مشابه را بررسی کنید.

موتورها و عملکرد

مزایا: ۱.۵ eTSI عموماً ساکت و نرم است، تفاوت بین نسخه های ۱۱۴ اسب بخار و ۱۴۸ اسب بخار زیاد نیست

معایب: حتی ۱.۵ با ۱۴۸ اسب بخار قدرت کم دارد

با توجه به همه صحبت ها در مورد مسیرهای عریض و multi-linkها و شخصیت نسبتاً اسپورت تی راک اصلی، ممکن است چیزهای بزرگی از این جدید انتظار داشته باشید. برداشت من بیشتر از یک operator sophisticated و mature بود.

من فقط ۱.۵ eTSI را امتحان کردم، که موتور بسیار آشنایی است. اینجا به وضوح با عایق صوتی زیاد dampened شده، زیرا تا زمانی که زیاد از آن نخواهید، بسیار ساکت و نرم است. surprisingly، تفاوت subjective بین نسخه های ۱۱۴ اسب بخار و ۱۴۸ اسب بخار به اندازه اعداد بزرگ نیست. هیچ کدام احساس سریع خاصی نمی کنند، پس احتمالاً منتظر ۲.۰ eTSI می مانم.

برخی هیبریدهای ملایم فولکس واگن پدال ترمز unpredictable دارند، زیرا بین regen و ترمزهای friction سوئیچ می کند. تی راک کامل نیست، اما خوب کافی است.

در این موتورهای توربو کوچک ish، مصرف سوخت بسیار وابسته به سبک رانندگی است. در مسیر مختلط، هر نسخه ۴۰ mpg برمی گرداند، اما در loop suburban کمتر demanding بیش از ۵۰ mpg دیدم.

سواری و هندلینگ

مزایا: هندلینگ پیش بینی پذیر و آسان، سواری مناسب، مجموعه ADAS بسیار خوب

معایب: هندلینگ کمی bite کم دارد

من یک خودرو را با چرخ های ۲۰ اینچی و دمپرهای تطبیقی امتحان کردم، دیگری با ۱۸ اینچی و تعلیق passive. از نظر سواری، کاملاً مشابه احساس می شدند، که نشان می دهد تعلیق fancy عمدتاً اثرات بد چرخ های عظیم را cancel می کند. موفق می شود از brittleness روی potholeها که گاهی در خودروهای گروه فولکس واگن با چرخ های بزرگ و دمپرهای تطبیقی شکایت کرده ایم اجتناب کند اما کوتاه از isolating distinguishingly می آید.

در شرایط بسیار مرطوب و slippery رویداد launch لیسبون، حداقل، فرمان احساس معمول فولکس واگن را کم داشت، و تعادل هندلینگ کلی یکی از understeer ایمن و steady بود.

مهندسان چرخ های ۱۹ اینچی را توصیه می کنند، که با تایرهای اسپورت تر می آیند. تایرهای ۲۰ اینچی sidewall نرم تری برای حفظ راحتی سواری دارند، اما ارتفاع sidewall اضافی ۱۹ها و ترکیب اسپورت تر بهترین compromise پاسخ و راحتی را می دهند.

تی راک همچنین نسل جدیدی از سیستم های رانندگی assisted معرفی می کند، برای بهتر و بدتر.

خبر بد این است که فولکس واگن بالاخره مجبور شده دوربین داخلی برای نظارت راننده نصب کند، و در نتیجه، اگر زیاد به instruments یا صفحه نگاه کنید nag می کند. در upside، هنوز یکی از سیستم های کمتر intrusive است و آسان خاموش می شود.

در حالی که، کنترل کروز adaptive (که یکی از نرم ترین و responsive ترین نوع خود است) اکنون lane changeهای اتوماتیک انجام می دهد، هرچند نه در باران torrential تست drive من.

«نوآوری» که من بیشتر هیجان زده ام، این است که اگر بخواهید می توانید به کنترل کروز استاندارد برگردید. ظاهراً در پاسخ به feedback مشتری اضافه شده، پس فقط من نبودم که در مورد آن حرف می زدم.

برای بررسی خودروهای مشابه، به بخش بررسی خودروها در کیان تندر کیش نگاهی بیندازید.

مصرف سوخت و هزینه های運行

مزایا: مصرف سوخت خوب

معایب: قیمت ها تایید نشده، هیبریدهای کامل، ۲.۰ eTSI هنوز موجود نیستند؛ هیچ PHEVی

قیمت ها هنوز تایید نشده اما باید از پایین ۳۰ هزار پوند شروع شود، تا پایین ۴۰ هزار پوند برای خودروهای خیلی high-spec. این بیشتر از تویوتا سی اچ آر و رنو سیمبیوز است، اما تی راک کاربردی تر از اولی و upmarketتر از دومی احساس می شود.

در بلاگ کیان تندر کیش مقالات تحلیلی بیشتری در مورد خودروهای مدرن بخوانید.